Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po krótkiej przerwie wracam do Hawthorne House z dość dużą dawką zaciekawienie, w końcu pierwszy tom zakończył się rewelacjami nad którymi ciężko jest przejść obojętnie Tobias Hawthorne II żyje i okazuję się, że Avery go zna, teraz pozostaje tylko odkryć dlaczego się ukrywa i co tak naprawdę wydarzyło się feralnego dnia na prywatnej wyspie. Oczywiście Avery wraz z Jamesonem od razu zostają pochłonięci przez tą niespodziewaną zagadkę, ale w grupie siła, więc nim się obejrzą do rozwiązywania tej tajemnicy dołączają kolejni członkowie rodu. Cała akcja płynie w tej książce nie ma nudnych momentów, ponieważ historia co chwila zaskakuję czytelnika, tak naprawdę przez całą książkę nie wiemy komu możemy ufać i kto za moment zdradzi Avery, a jednak jest jeden wątek, który jak dla mnie jest zupełnie zbędny i tylko tu przeszkadza, a mianowicie: trójkąt miłosny pomiędzy Avery, Jamesonem i Graysonem, wszystkie te sceny z wahaniem głównej bohaterki są dla mnie dość mocno naciągane i wydaje mi się, że pominięcie ich w żaden sposób nie zaburzyło by sensu książki, ponieważ poza tym książka była naprawdę fajna i byłam ciekawa rozwiązania tego wszystkiego, a jednak mam wrażenie, że to nie koniec, a dopiero początek kolejnych zagadek, które pozostawił po sobie senior.

Po krótkiej przerwie wracam do Hawthorne House z dość dużą dawką zaciekawienie, w końcu pierwszy tom zakończył się rewelacjami nad którymi ciężko jest przejść obojętnie Tobias Hawthorne II żyje i okazuję się, że Avery go zna, teraz pozostaje tylko odkryć dlaczego się ukrywa i co tak napraw...

Rozwiń Zwiń

Gdy rok temu sięgałam po "Skarb" nie spodziewałam się iż Hailie i jej bliscy staną się tak ważni również w moim życiu, każdy kolejny tom pokazywał jak Hailie z dziecka staje się dorosłą, pewną siebie kobietą, która po swojej stronie ma naprawdę wpływowych ludzi. Teraz gdy jestem po przeczytaniu ostatniego tomu odczuwam smutek, że to już koniec i nie będzie żadnego "dalej", ale z drugiej strony jestem przeszczęśliwa, że nareszcie mogłam dowiedzieć się co u moich ukochanych postaci i jak ich losy się potoczyły. Dużym zaskoczeniem było dla mnie to iż polubiłam Adriena do którego przez większą część serii miałam dość mieszane uczucia. Oczywiście każde wspomnienie o Vincencie i jego rodzince było dla mnie jak ciepła herbata w chłodny dzień (naprawdę mam słabość do akurat tego brata Hailie). A co do fabuły to spodziewałam się, że nie będzie nudy, ale te zwroty akcji chwilami sprawiały, że serce mi zamierało i bałam się czytać kolejne strony. Ta książka jak i cała seria były czymś wyjątkowym i zagoszczą w moim sercu na długo.

Gdy rok temu sięgałam po "Skarb" nie spodziewałam się iż Hailie i jej bliscy staną się tak ważni również w moim życiu, każdy kolejny tom pokazywał jak Hailie z dziecka staje się dorosłą, pewną siebie kobietą, która po swojej stronie ma naprawdę wpływowych ludzi. Teraz gdy jestem ...

Rozwiń Zwiń

"Magię cierni" miałam przyjemność czytać parę lat temu i pamiętałam, że była świetna, więc gdy dowiedziałam się o "Tajemnicy Cierniowego Dworu" miałam pewność iż muszę zrobić reread żeby w 100% móc zagłębić się w ten sequel. Przy "Tajemnicy Cierniowego Dworu" bawiłam się zankomicie! Był to idealny dodatek do "Magii Cierni", zwięczenie historii, które mimo wszystko zostawia kilka znaków zapytania. Nathaniel i jego humor były moim zdaniem perfekcyjne, a postać Silasa wzbudza we mnie wiele uczuć: nostalgię, smutek, ale również wielki szacunek. Elisabeth w swojej naiwności nie jest denerwująca (co spotyka się bardzo rzadko, zazwyczaj gdy bohaterka jest naiwna to jest irytująca, a tutaj tak nie było ). Miło było zobaczyć postacie które w książce znaczyły trochę mniej, a tutaj wysunęły się odrobinę do przodu. Całe zaklęcie i sama postać Clothilde była niezwykle ciekawa i zabawna, uwielbiałam fragmenty o niej!
Ta książka była naprawdę fajnym i przyjemnym dodatkiem!

"Magię cierni" miałam przyjemność czytać parę lat temu i pamiętałam, że była świetna, więc gdy dowiedziałam się o "Tajemnicy Cierniowego Dworu" miałam pewność iż muszę zrobić reread żeby w 100% móc zagłębić się w ten sequel. Przy "Tajemnicy Cierniowego Dworu" ...

Rozwiń Zwiń

Jakoś tak wyszło, że nigdy nie byłam zainteresowana książkami Colleen Hoover, więc sama z własnej woli bym po nią nie sięgnęła, a jednak dostałam właśnie tę książkę w prezencie od mojej bookbestie, więc idąc za ciosem od razu się za nią zabrałam i po pierwsze autorka pisze w tak przyjemny sposób, że czytanie nie sprawiało mi właściwie żadnych trudności i przez całą treść po prostu płynęłam, a po drugie ta treść! nie będę ukrywać, ale bałam się trochę tej historii, ale pochłonęła mnie w całości, zachwyciła, wzruszyła i dała wiarę w drugiego człowieka, ponieważ cała postać Samsona jest dość mocno skomplikowana i szokuje to pokazuje niesamowitą siłę przetrwania i wolę walki, a poza tym no nie ukrywajmy ale Samson jest po prostu cudowny. Postać Beyah jest intrygująca ta dziewczyna całe życie miała pod górkę i właściwie dzięki śmierci jej matki nagle wszystko stało się łatwe, miłe i przyjemne (wiem brzmi to okropnie, ale no kurczę ! ta dziewczyna dostała nareszcie swoją szansę!). To jak przez całą książkę możemy obserwować rozwój Beyah i jej przemianę jest piękne i daje nadzieję , iż z każdej sytuacji można wyjść silniejszym, a wiara w miłość może zdziałać cuda. Przy końcówce było wiele wzruszających i chwytających za serce momentów i wiele łez wytarłam, ale ta książka zdecydowanie trafiła do mojego serca i duszy.

Jakoś tak wyszło, że nigdy nie byłam zainteresowana książkami Colleen Hoover, więc sama z własnej woli bym po nią nie sięgnęła, a jednak dostałam właśnie tę książkę w prezencie od mojej bookbestie, więc idąc za ciosem od razu się za nią zabrałam i po pierwsze autorka pisze w tak przyjemny ...

Rozwiń Zwiń